5 tot 12 juni

Na een aantal dagen in de Bush hebben we nu weer internet en kunnen we jullie weer even bijpraten. Ga er maar even voor zitten want het is een lang verhaal.
5 juni.
Rustdag. Uitgeslapen tot 9 uur. Honden uitgebreid geborsteld. De tent moest nog gerepareerd worden na de vliegactie in Duitsland. 'S middags een tukje gedaan en daarna op de fiets naar de Ica supermarkt, even 6 km op en neer (het is toch een rustdag?)
6 juni
Om 8 uur al vertrokken omdat we lange rit voor de boeg hebben. Eerst moesten we een behoorlijk eind omrijden om aan de andere kant van de rivier te komen. Vervolgens langs diverse meren richting Falun gefietst. Plotseling stopte er een auto voor ons en sprongen er 2 enthousiaste Zweden uit die heel graag Sam wilden zien want Ze dachten dat hij een Australian sheppard was. Het bleek dat ze zelf een australian sheppard pup zich hadden die als twee druppels water op Sam leek. Daarna op weg naar Svartsjo waar we ingehaald verder door een stuk of tien Ferrari's. Boodschappen gedaan en op naar de campingin Linghed onder een zeer dreigende lucht. Gelukkig konden we de tent droog opzetten en ook nog eten. Daarna begon het te regenen en dat ging de hele avond door. Maar daar hebben we niet veel last van gehad omdat we vroeg lagen te slapen.
7 juni
Vannacht heeft het flink geregend, maar als we opstaan is het gelukkig droog. De tent afgedroogd met een spons en een theedoek en nog even laten drogen zodat alles bijna droog kan worden ingepakt. Om onze dagrit te kunnen starten, moeten we eerst de fietsen met zijn tweeën naar boven duwen over een grindpad omdat het te steil is om te fietsen. Daarna mogen we een paár km vlak en begint een lange klim van 15 km. De eerste 7 doen we op eigen kracht, daarna de honden mee laten lopen. We stijgen tot wel 400 meter. Er wordt aan de weg gewerkt, dus regelmatig moeten we door een grindbank met grove stenen. Verder rijden langs meren en door dennenbossen met hier en daar een slaperig dorpje. Onze bestemming voor deze dag is Amot, een leuk dorpje dat heel mooi ligt met een oude watermolen. Volgens onze planning zou er een kleine supermarkt zijn, maar helaas is deZe dicht zodat we geen eten kunnen kopen. Dat wordt dus noodrantsoen gebruiken vanavond. We gaan op zoek naar het bed and breakfast dat we gisteren besproken hebben. Dat blijkt een super de luxe b&b te zijn. Dit wordt gerund door twee leuke Belgen. Ze zijn direct de redders in nood want we mogen 's avonds mee eten. Heerlijk eland gehaktballetjes , aardappelpuree, rode bessen en ingelegde komkommer gegeten. Als toetje vanille ijs met chocolade saus en slagroom. En alles was biologisch en zelfgemaakt. Onder het genot van een heerlijk bakje echte koffie nog een hele tijd zitten kletsen met de eigenaar Jeroen. Rond zonsondergang nog een wandeling gemaakt met mist in het dal. Prachtig. Het gebied rond Amot staat overigens bekend om zijn populatie van beren en wolven. Brrr, gelukkig slapen we veilig binnen onder een donzen dekbedje. Deze b&b (stilleben.nu) is een echte aanrader.
8 juni
Vanochtend een heerlijk ontbijtje gehad en we mochten ook nog een lunchpakketje meenemen. Toen we de honden eten wilden geven, was 1 van de voetbankjes verdwenen, waarschijnlijk meegenomen door de vogels (of zou het een beer geweest zijn ?) van onze vriendelijke gastheren kregen we direct een nieuw bakje. Daarna op pad voor een rit van 60 km met behoorlijk wat heuvels. Na ongeveer 5 km hield de verharde weg op en gingen we verder over gravel. De eerste 10 km weer een lange klim. We beginnen er aan gewend te raken, maar de gravel maakt het een stuk zwaarder. We rijden langs mooie meren en door eindeloze bossen waar absolute rust is en geen geluiden van de economie meer zijn. Onderweg nog sporen van een beer gezien. Daar ga je wel harder van fietsen hoor. Na bijna 50 km komen we weer op de verharde weg in het dorpje Alfta. Het is waarachtig een redelijk levendig plaatsje. We slaan eten in en gaan naar de camping waar we voor niets mogen staan omdat we met de fiets zijn. Weer zijn we net op tijd klaar met het opzetten van de tent en het eten voordAt een onweersbui losbarst
9 juni
Vanmorgen opgestaan in een lekker zonnetje. Rustig ingepakt en ontbeten. Het zou een gemakkelijk dagje worden, maar 40 km. We gaan op pad en na 6 km is er een afslag. Leon meld dit door de portofoon, IDE mist dit bericht echter en rijdt rechtdoor. Na een paar km beginnen de zorgen te komen, wAar is leon toch? IDE denkt dat hij voor haar moet zijn, dus gaat nog harder fietsen. Leon heeft ondertussen door dat Ide de afslag heeft gemist en fietst terug naar de afslag. Maar Ide is al buiten het bereik van de portofoons. Dan maar bellen met de telefoon. Ondertussen is Ide begonnen aan een klim. Dat gaat langzaam, dus snel Sam naast de fiets om beter op te schieten. De onrust wordt groter, dus maar een auto aangehouden om te vragen of hij nog een fietser gezien heeft. De man spreekt geen Engels, wachten op de volgende, spreekt ook geen Engels. Ondertussen staat leon bij de afslag te ijsberen, waarom neemt Ide de telefoon niet op. Hij houdt ook een paar auto's aan, ze hebben Ide niet gezien. Uiteindelijk komt er een vrouw die een fietser met een hond heeft gezien. Zij is teruggereden naar Ide om haar weer op het goede pad te sturen. In de tussentijd is er telefonisch contact gemAakt. De onderlinge afstand was inmiddels opgelopen tot 8 km. De vriendelijke vrouw is inmiddels ook bij Ide en stuurt haar terug. Als ze terug fietst, gaat het onweren, met harde wind, regen en hagel. Het doet gewoon pijn. Tot overmaat van ramp zit de regenkleding bij leon in de tas ( dat doen we nu dus niet meer). Uiteindelijk elkaar weer gevonden. Wat gemopper over en weer en daarna de weg weer vervolgd. Het lijkt niet ge lukken er een relaxed dagje van te maken. Onderweg nog de nodige buien waardoor we behoorlijk nat zijn geworden. De route naar Orbaden, onze bestemming is wel erg mooi, met mooie vergezichten . Om een uur of 3 breekt toch de zo'n. Op de camping besluiten we een stuga te nemen. We kunnen onze spullen laten drogen in de zon en de was doen zodat alles er weer piekfijn bij staat. Bij de camping blijkt ook nog een mooi strand te zijn aan een groot meer. Daar lAten we de honden nog lekker rennen en zwemmen en genieten we van de zonsondergang en zijn alle beslommeringen van de dag weer vergeten
10 juni
Vanmorgen na rijp beraad besloten de route voort te zetten via het binnenland naar Delsbo. We hebben een goede nachtrust gehad . Helaas blijkt dat de portofoon van Ide na de hagelbui van gisteren nukken heeft gekregen. Na wat technisch onderhoud heeft Leon hem weer aan de praat gekregen. De route is erg mooi langs meren en hele grote boerderijen. De route brengt ons vandaag langs drie kilmpartijen waarvan de laatste van de buitencategorie is. Voordat we hieraan beginnen, besluiten we nog even te rusten en te eten. Als we de poten van de honden controleren, wat we regelmatig doen, blijkt Sam een klein sneetje in zijn poot te hebben. Hij lijkt er geen last van te hebben, want hij is vrolijk aan het rollebollen met Frodo. Maar nemen geen risico, deze jongen blijft in de kar en mag niet meer lopen vandaag. Maar hoe komen we dan boven? Sam bij leon in de aanhanger, Frodo bij leon meelopen en Ide neemt nog wat gewicht erbij van leon. Zo gaan we heel langzaam naar boven en het is ons gelukt. Nadat we weer op adem zijn gekomen, volgt een heerlijke lange afdaling. Onderweg hebben we nog een vos gezien, een paar kraanvogels van heel dichtbij en een reusachtige haas op een meter afstand. We hebben ook een slang gezien. Helaas was deze dood. Je zult maar in je tentje liggen en die slang kruipt onder je grondzeil door, dan schrik je je rot. In Delsbo inkopen gedaan en vervolgens nog 8 km door naar de camping. Deze camping blijkt opgedoekt te zijn. Vlakbij is een hostel. Dit was ook (nog) gesloten, maar er was wel water, dus hebben wij daar ons tentje opgezet. We repareren nog een scheurtje in de tent, wassen ons met wat warm water dat leon verwarmd heeft op zijn branderijen en liggen op 8 uur op bed.
Verder zijn we inmiddels op de helft van onze tocht. We hebben 1900 km gereden, dat is 200 km meer dan gepland. We hebben 21 keer in de tent geslapen, 10 keer in een stuge, 3 keer in een hostel , 4 keer in een b&b, 1 keer in een hotel.
11 juni
Toen we vanmorgen wakker werden begon het zachtjes te regenen. Daar hadden we niet op gerekend na een heldere nacht. Omdat we er een hekel aan hebben om de boel nat in te pakken, alles vliegensvlug op de aanwezige overdekte veranda gezet om de boel droog te houden. Na het ontbijt vertrokken we richting Bergsjo. Het was gelukkig weer droog en een lekkere temperatuur. Na een uurtje begon het echter behoorlijk te regenen. Tot overmaat van ramp hield de verharde weg op en werd het gravel. Binnen een mum van tijd hadden we dezelfde kleur als de gravel. Ook ging de weg behoorlijk op en af , dus het was een hele klus. Na een paar uur werd het gelukkig droog, waardoor we weer wat konden opwarmen en van de mooie natuur konden genieten. In Bergsjo aangekomen op zoek naar de camping. Deze zag er behoorlijk rommelig en vreemd uit. Omdat we zo nat waren geweest en het weer nog niet stabiel was, gevraagd of er een stuga was. Die bleek er te zijn. De stuga was gebouwd in 1850. Leon moest op zijn knieën door de deur, maar het wAs super gezellig, een echt hobbit huis. Het bleek een goede keus want het heeft de hele nacht zwaar geregend.
12 juni
Na een goede nacht in het hobbit huis, samen met Frodo en Sam, zijn we goed gemutst op weg gegaan. We hebben ons voorgenomen om vandaag 60 km te fietsen tot de camping net voor Sundsvall, zodat we er morgen maar 25 km hoeven en dan even Sundsvall kunnen gaan bekijken. Vandaag lekker gemakkelijk gereden . Als volleerde klimgeiten de heuvels genomen die we tegen kwamen. Eerst weer over gravel door een prachtige natuur. Tegen de midden weer in de bewoonde wereld aan de kust aangekomen. We zijn nog wel overvallen door een onweersbui, maar we zagen hem aankomen over het meer en konden nog wat schuilen. Verder zijn we vandaag de 2000 km gepasseerd. Iedere dag een beetje, rondjes draaien met de benen en dan lukt dat gewoon.